سفارش تبلیغ
صبا ویژن
آن که با دست کوتاه ببخشد او را با دست دراز ببخشند [ مى‏گویم : معنى آن این است که آنچه آدمى از مال خود در راه نیکى و نیکوکارى بخشد ، هرچند اندک بود خدا پاداش آن را بزرگ و بسیار دهد ، و دو دست در اینجا دو نعمت است و امام میان نعمت بنده و نعمت پروردگار فرق گذارد ، نعمت بنده را دست کوتاه و نعمت خدا را دست دراز نام نهاد ، چه نعمتهایى خدا همواره از نعمتهاى آفریدگان فراوانتر است و افزون چرا که نعمتهاى خدا اصل نعمتهاست و هر نعمتى را بازگشت به نعمت خداست و برون آمدن آن از آنجاست . ] [نهج البلاغه]
لوگوی وبلاگ
 

آمار و اطلاعات

بازدید امروز :0
بازدید دیروز :0
کل بازدید :996
تعداد کل یاداشته ها : 2
103/8/20
11:50 ع
مشخصات مدیروبلاگ
 
اصغر علی خانی[0]
اصغر علی خانی ، دبیر و سرگروه زبان و ادبیات فارسی منطقه سعدآباد

خبر مایه

 

 

                                                                 به نام خدا

                                                          بورو کراسی تا کجا؟

بی گمان همه ی شما تجربه ی تلخ ارباب رجوعی ،بالا وپایین رفتن از پله های چندطبقه ی ادارات را از سرگذارنیده اید0

همه ی شما با هفت خوان "بوروکراسی" و"امروز برو،فردا بیا" کاملاً آشنایید0مسلماً تمام آحاد چهره عبوس وسرشار از یأس و نا امیدی بعضی رؤسا را زیارت کرده اند0در سال های اخیر آن قدر مردم شریف وبزرگوار ایران زمین در صفهای طویل الشدة ایستاده اند به امید پر کردن فرم وتقاضا،دریافت یا پرداخت چندرغاز،تعویض،تمدید،تحویل انواع کاغذ درنوع ،اندازه ورنگ های مختلف و000که جملات آغازین مضحک می نماید وپرت وپلا

در اثر مراجعات مکرر،مردم ما با قاموس سازمان ها وادارات آشنایند به گونه ای که می دانند وآگاهند هنگام ورود به این جور جاها باید سر به زیر بود،ساکت وآرام،کم حرف ومطیع،مخلص وچاکر ودعاگو وخلاصه هر گونه انتقاد واعتراض ممنوع0

در اداره یا سازمان و000باید در مقابل صدر تا ذیل خم وراست شد0حرف خوشایند ایشان زد وتا حد امکان ثناگو ومداح ومتملق0هرچه حضرت مستطاب ریاست فرمود باید با گوش وجان پذیرفت وهر دم سر را به نشانه تصدیق تا سینه پایین

آورد وچرخی داد تا به وجود مبارک ومنشاً خیر ایشان بر نخورد0فرهنگ ونظام حاکم بر ادارات ایجاب می کند که روزهای متمادی به دست بوسی مقامات عظما(رییس ومعاونان ومشاوران و000)شرفیاب شد که البته ایشان جلسه دارند در انحا مختلف یا مشغول پاسخ به تلفن خلق محتاج کمک(مبادا درخاطر ومخیله بگذرد که آن سوی تلفن (مخاطب) مادر زن یا عیال ایشان است یا دوستان ورفقا)یا مدعو همایش وکنگره های میان تهی هستندیا در حال سرکشی فی البداهه ازحوزه ی استحفاظی ونیمروز سرگرم عبادت واستغفار

در صورت حضور یا با کارمندان خود شیرین سرگرم تعامل اند یا خط ونشان هایی چون نقاشی کودکان می کشند به نام پاراف ویا امضا که غرض از خلقت ایشان همین بوده است وبس

فرهنگ کاغذ بازی اقتضا می کند که رؤسا ومعاونین اعم از خرد وکلان جواب سلام ندهند،در صورت امکان چانه یا سر مبارک را در راستای انجام فعالیت های ورزشی در ادارات یا رفع خستگی تکانی دهند0جهت حفظ پرستیژ،پوشش عالی جنابان باید زیبنده قامت ایشان باشد0لهذا در هوای دم کرده تموز کت سرمه ای یا مشکی پوشندو انگشت نما گردند0(خداوند عزوجل وجودشان را از گرما مصون بداراد0)هنگام رؤیت هلال ماه مجریان بوروکراسی باید ساعت ها چشم انتظار بود0طعنه وکنایه منشی راتحمل کرد0تشنه وگرسنهبا پای پیاده به در ودیوار نگاه کرد و000تا دیدگانت به جمال جان فزای ایشان روشن شود0روز وصال  در طول چند ثانیه باید مشکل را بیان وصد البته نباید منتظر جواب ماند،چون پاسخ خارج از دو حالت نیست0نمی شود،امکان ندارد یا طبق مقررات مساعدت شود که در این صورت عمر نوح می خواهد وصبر ایوب تازه اگر با مرام باشد وصاحب ادب وگرنه "شتر دیدی ندیدی"0

 کارکنان نظام بوروکراسی را می توان به چند دسته مهم تقسیم کرد0

ا-از کار گریزان: اینان در اداره یا خوابند یا ویلان وسرگردان ازاین اتاق به آن اتاق دنبال جوک ،خبرجدید(افزایش حقوق وکوپن و000) وپذیرایی یا درگیر مرخصی ساعتی وجیم

2-خانواده دوستان:این گروه شیفته کارند اما عشق به کار درمیان پول آب،برق وتلفن،قسط آخر ماه بانک،شهریه دانشگاهومدرسه فرزندان و000 گم شده است0رتق وفتق زندگی پرپیچ وخم،تقسیم وتوزیع چندغاز مواجب بدون کسری،تورم و

گرانی، تمام زوایا وخفایای ذهن  ایشان را پرکرده است به گونه ای که دیگر جایی برای شغل باقی نخواهد ماند0

3-بی خیالان:ویژگی اصلی آن ها دیر آمدن وزود رفتن است0توبیخ،تشویق وتنبیه در مرام ایشان جایگاهی ندارد0بیشترسرگرم شغل دوم وسوم اند0از نظم کاری وانگیزه هیچ گاه نپرسید که از آن متنفرند0دربدر دنبال تسهیلات اداره اند0

4-تقدیر گرایان: همه چیز رابه بخت واقبال نسبت دادن،قانع وشاکربودن،خدا را ناظر اعمال خود دانستن از خصوصیات

عمده آن هاست 0در واقع مصداق قول خواجه شیرازند

جام می وخون دل هر یک به کسی دادند                      در دایره قسمت اوضاع چنین باشد

5-شرخران: ایشان"همه کاره،هیچ کاره اند"0گنده باقالی نیستند0اما با گرفتن پورسانت قادربه حل هر مشکلی هستندحتی از نوع "نشد"0کافی است گوشه ی  چک پول را ببینند0بند را وا داده،اتوماتیک وار بدون حضور (شما) امور ردیف می شود0

6-بادمجان دورقاب چینان:یانان به نرخ روزخوران که تعداد آن ها اندک نیست ودرجامعه فراوانند0تمام هم وغم کارو زندگی شان رضایت ارباب است وبس 0مصداق بارز ضرب المثل عامیانه "هرجا آشه ،کچلک فراشه"می باشند0تمام عیب یار را حسن می دانند0از هیچ کوششی درجهت رسیدن به نان ونوا دریغ نمی کنند0

لازم به ذکر است همه روسا ،معاونین،مشاوران وکارمندان رانمی توان دراین نظام پنج،شش طبقه ای ساده جا داد0چرا که بعضی مواقع اوضاع از این که هست؛بدترمی نماید0اما در هر حال عنکبوت بوروکراسی آن چنان تارهایش را به دور

اجتماع امروزی تنیده که صبح تا شام باید در آن دست وپا زد وبیرون نیامد0اژدهای نظام دست وپاگیر اداری هر روز بیشتر وبیشتر، قامت نحیف جامعه را می چسبد0در عصر پیشرفته وماشینی که "وقت طلاست" و"ساعت زندگی یک بار کوک می شود" فرزند زادگان کورش کبیر باید قسمت اعظم وقت وزندگی خود را صرف امور بیهوده(پاراف،امضا،تایپ،شماره و000)کننددر حالی که جوامع آن سوی آب ها سرگرم پیشرفت اند 0ورود به اداره آن قدر برای ایرانی جماعت مشمئزکننده وآلرژی زاست که هرجا سخن از سیستم اداری پیش می آید فرار را بر قرار ترجیح وازخیرآن می گذرد0 آیا روزی می رسد که این همه کاغذ بازی بر چیده شود0ان شاء الله

                                                                                                 

 

 

                                                                                                   اصغر علی خانی

                                                                                                         آذر ماه      88


90/5/13::: 3:25 ص
نظر()
  
  
در این روزهای گرم و پر تپش ، باد کوشه ای کز کرده و باران به جای آسمان از سر و تن می بارد. ناگزیرم برای کاغذ پاره ای ، چرندیاتی از این مهمل گو و شر ور هایی از آن یال قوز چون سفره های رنگین مادر بزرگان گرد آورم  ، به نام نامی "پایان نامه " به ناف بی سوادانی بندم که چند پیرهن بیش پاره کرده اند. از این دریچه ، در صورت فراغت ، پرچانگی زیاد خواهم کرد.
        زندگی کردن من مردن تدریجی بود                                        آن چه جان کند تنم ، عمر حسابش کردم.